ج. سؤال و فحص از حال آنان خوب است، ولى شرط نيست.

ج. باکره نيست، ولى احتياط کنند.

ج. آن‌ها را منع کند و اگر ادامه دادند، فرزند بايد به وظيفه‌ى خود مثل ساير موارد تحقق غيبت رفتار کند، هم چون دفاع از فرد غيبت شونده و ترک مجلس غيبت و مانند آن.

ج. در صورت وفات پدر، حضانت مخصوص مادر است؛ اما در صورت ازدواج او تأمل است، احتياط در رعايت رضايت صاحب حقى است که حق او از حق پدر و مادر متأخر است.

ج. اگر بين نزديکى و زايمان حداقل شش ماه هلالى ـ که کم‌ترين مدت حمل است ـ فاصله شده باشد، نيز بيشتر از نه ماه فلاصله نشود، فرزندى که از زن متولد مى‌شود، ملحق به شوهر است.

ج. اگر بکارتش به جماع از بين رفته، نياز به اجازه ندارد.

ج. خير، واجب نيست.

ج. اگر بر کذب او يقين نداريد، ادّعاى او در اين که خليّه است و مى‌تواند شوهر کند قابل اعتماد است و اگر متّهمه است، بهتر است مراعات احتياط شود.

ج. مربوط به هر دو است.

ج. اگر بى‌اختيار است، حرام نيست.