ج. مرد مى‌تواند مطالبه کند و خرج کردن زن، بايد با رضايت شوهر باشد، مگر آن چه را به عنوان نفقه مالک شده باشد.

ج. زن حق مطالبه نفقه خود را هر چند با شکايت دارد و حاکم شرع مرد را به دادن نفقه الزام مى‌کند و هر چه از نفقه‌ى زوجه را نداده مديون است.

ج. مخارج تحصيل اولاد بر پدر واجب نيست، بلکه فرزندان اگر فقير باشند، به اندازه‌اى که نفقه‌ى روز خود را نداشته باشند و نتوانند تأمين کنند، بر پدر لازم است نفقه‌ى آن‌ها را بدهد.

ج. شأنيت بر حسب امثال زوجين حساب مى‌شود.

 ج. نفقه‌ى طفل بر پدر است و پدر پدر، هر چه بالا رود و با نبود آن‌ها بر مادر است و بر پدر و مادر مادر، هر چه بالا رود.

ج. بله، صحيح است و اگر آن تعهّد را ضمن عقد خارج لازمى شرط کند، الزام‌آور هم مى‌شود.

ج. از وسايل خانه به طور عادّى مى‌توانيد استفاده نماييد و استفاده از خوردنى‌ها و آشاميدنى‌ها و غيره مانعى ندارد.

ج. از واجبات نمى‌تواند امتناع کند.

ج. اگر يقين به رضايت صاحبش دارد، مانع ندارد.

ج. نمى‌تواند.