ج. به نفع جامعه است.

ج. بدون شاهد هم مى‌توانند عقد بخوانند و قول آن‌ها هم به خواندن عقد، قابل قبول است.

ج. بله، مى‌شود، هر چند خلاف استحباب است.

ج. در استمتاعات بايد تمکين کند.

ج. حکم زنا را ندارد و اگر قصد مطلق نکاح را داشته‌اند، منقلب به عقد دايم و مهرالمثل مى‌شود.

ج. مقدار، منوط به رضايت طرفين است و فرقى بين اين که زمان آن بلند يا کوتاه باشد نيست؛ پس در طرف طول زمانى که مظنون است عدم بقا تا آن زمان تا به سفاهت نرسد، و در طرف کوتاهى، به لحظه معيّن با قابليت استمتاع؛ اگرچه به غير جماع باشد در آن زمان کافى است.

ج. مى‌تواند با آنان به صورت عقد موقت ازدواج کند.

ج. آن شش ماه ديگر را ببخشد، بعد او را عقد کند.

ج. بله محرم است، اگر با اذن ولىّ شرعى او بوده است و احوط اين است که مدّتى پس از بلوغ را هم جزو زمان عقد قرار دهند هر چند بعدا زوج ابرا کند و آن زمان را ببخشد.

ج. قبل از پايان مدت يا بخشيدن بقيه مدت، عقد دايم يا موقت باطل است. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ١٩٠۴ رساله رجوع شود.)