ج. نحوه خواندن عقد در مسأله‌ى ١٨٨٢ و ١٨٨٣ به تفصيل ذکر شده است و خود فرد نيز مى‌تواند آن را بخواند.

ج. در صورت مشخص شدن کامل دو زوج، عقد صحيح است.

ج. اگر به صداقت او اطمينان حاصل شود، مانعى ندارد.

ج. بايد صيغه خوانده شود، هر چند که عربى خواندن صيغه شرط نيست.

ج. بايد صيغه‌ى صحيح خوانده شود.

ج. خير.

ج. بنابر اظهر، ترجمه صيغه عقد به فارسى يا زبان ديگر با وجود قدرت بر عربى کافى است و احتياط مستحب، عربى بودن صيغه است و براى کسى که نمى‌تواند صيغه عربى را بخواند و يا وکيل بگيرد، قطعا ترجمه کافى است.

ج. اگر آن شروط ضمن عقد لازمى ذکر شود و بدون الزام به توافق زوجين برسد، آن شروط اعتبار دارد.

ج. يعنى قصد کند که به سبب اجراى صيغه مى‌خواهد عقد زوجيّت را ايجاد کند و ميزان همين قصد است، نه توجه به فرق بين اخبار و انشا.

ج. کراهت آن‌ها پس از بلوغ اثرى ندارد و اختيار فسخ ندارند؛ مگر اين‌که به بيّنه اثبات کنند که هنگام عقد مفسده داشته است.