ج. اگر اين قسم به اسماى مختصه يا غالبه‌ى خداوند متعال باشد و درباره‌ى  زوجه‌ى دائمه‌ى مدخولٌ‌بها و براى ضرر رساندن به او باشد و مقيّد به ابد يا بيش از چهارماه باشد، پس اگر زن صبر نکرد به حاکم مرافعه مى‌کند و حاکم هم پس از چهار ماه او را مجبور به رجوع يا طلاق مى‌کند و مرد هم هر وقت وطى نمود، بايد کفّاره بدهد.

ج. اجابت او مطلوب است.

ج. ارتباط، موجب نشوز نمى‌شود.

ج. خير، شرط نيست.

ج. در اين صورت زن مى‌تواند امتناع کند.

ج. بله، بر زن واجب است اجتناب از منفّرات.

ج. در هر همخوابى، نزديکى صورت نمى‌گيرد.

ج. اشکال ندارد و بهتر پيروى از روش‌هايى است که در اين رابطه از ائمه ـ عليهم‌السّلام ـ روايت شده است.

ج. به مورد ۶ از مسأله‌ى ١٨٩٣ و مسأله‌ى ١٩٢٨ رساله رجوع شود.

ج. در صورتى که در ارتباط با شوهر باشد، اشکالى ندارد.