ج. فرقى نمى‌کند.

ج. بله، جايز است.

ج. عقد بلامانع است، ولى اگر وطى همراه با ضرر و موجب سرايت مرض است، ممکن است حکم وجوب تمکين برداشته شده باشد.

ج. بايد صيغه خوانده شود، هر چند که عربى خواندن صيغه شرط نيست.

ج. بايد صيغه‌ى صحيح خوانده شود.

ج. خير.

ج. خير، چون عقلايى نيست.

ج. خير، امر طلاق به دست مرد است.

ج. مهريه بر عهده‌ى شوهر است و مجرّد وعده ـ که در ضمن عقدى نباشد ـ الزام‌آور نيست، به خلاف اين که هنگام عقد، پدر شوهر مهريه را ضامن شود که دينِ بر عهده اوست که در اين صورت اگر وفات کند، از عهده‌ى شوهر ساقط است.

ج. در خانه مانعى ندارد و محمول بر وسط است بين اعلى و ادنى بنابر احوط.