ج. وقف بر امر صورت پذيرد.

ج. اگر عادت او خواندن تسبيحات اربعه در رکعت سوم بوده، بايد حمد را رها کند و از ابتدا تسبيحات اربعه را بخواند و بعد از نماز، احتياطا سجده‌ى سهو هم به جا آورد. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله ٨٣۵ و ٨٣۶ مراجعه شود).

ج. نماز باطل مى‌شود.

ج. بايد رکوع را به جا آورد.

ج. اگر به اندازه‌ى قدر واجب از سجده روى مهر باشد، مانعى ندارد و اگر نباشد بدون آن که سر را بلند کند، آن مو يا چادر را از روى پيشانى بکشد.

ج. اگر اشياى مذکور از چيزى که سجده بر آن صحيح است ساخته شده، مى‌شود بر آن سجده کرد و جواز سجده بر کاغذى که احتمال دارد از چيزهايى درست شده باشد که سجده بر آن جايز نيست، مورد تأمل است؛ لذا احتياطا سجده ننمايد.

ج. اين سجده را سجده‌ى دوم رکعت اوّل حساب مى‌کند، پس مى‌ايستد و رکعت دوم را به جا مى‌آورد و براى زيادى‌ها سجده سهو به جا مى‌آورد.

ج. کفايت هر ذکرى که در سجده بگويد خالى از وجه نيست، ولى  احتياط مستحب آن است که سه مرتبه سبحان اللّه‌ يا يک مرتبه «سبحان ربى الاعلى و بحمده» بگويد و ذکرهاى مستحبى را هم بنابر احوط بايد صحيح بخواند.

ج. به هر طور ممکن، هر چند با اشاره هم ممکن باشد، بايد سجده کند و با ترک آن از روى فراموشى يا عمدا ساقط نمى‌شود و بايد بعدا به جا آورد.

ج. به قصد مطلق ذکر و رجا مانعى ندارد و بهتر است در تشهّد اوّل تبعيّت از آن‌چه ائمه ـ عليهم‌السّلام ـ فرموده‌اند شود و در بعضى از روايات در تشهّد اين جملات ذکر شده است.