ج. بايد صدق عرفى قرائت حفظ شود.

ج. خوب و مطلوب است.

ج. باطل است.

ج. بايد به قصد قرائت و قرآنيّت باشد.

ج. خير، کافى نيست.

ج. با صدق آن حرف در عرف عرب صحيح است.

ج. در حال وقف بايد با هاء بگويد.

ج. آن نمازها باطل بوده است، بنابر احوط.

ج. اگر کسى در خواندن حمد و سوره بيشتر از معمول صدايش را بلند کند، مثل آن که آن‌ها را با فرياد بخواند، بنابر احتياط نمازش باطل است.

ج. بله، احتياطا بايد قضا کنيد.