ج. اعتنا نکنيد و اصلاً گفتن نيّت به زبان لازم نيست.

ج. به شک اعتنا نکنيد.

ج. بله، مى‌تواند؛ بلکه کافى است؛ داعى او براى نماز مغرب، و اشتباه در اخطار و تلفّظ مانعى ندارد؛ به خلاف آن که نماز ظهر قضا داشته و آن را در وقت نماز مغرب ـ که عدول صحيح نيست ـ نيّت کرده.

 ج. نمازتان صحيح است و همان نيّت ارتکازى کافى است.

ج. خير.

ج. بله، صحيح است، چون منطبق بر همان نماز مى‌شود.

ج. نمازش صحيح است.

ج. هر جا نماز زيارت وارد شده، به نيّت نماز زيارت خوانده مى‌شود و اگر نماز زيارت وارد نشده باشد، به نيّت رجا و هديه کردن ثواب آن نماز به صاحب آن قبر خوانده مى‌شود.

ج. عدول نيّت از نافله به فريضه (نماز واجب) وبالعکس جايز نيست و در عدول از فريضه به نافله، بعضى موارد استثنا شده است، چنان چه در مسايل نماز جماعت خواهد آمد (مسأله ٧٨۵ رساله).

ج. اگر براى ديگران امامت مى‌کند بايد نماز قضاى يقينى را به جماعت بخواند، و اگر اقتدا مى‌کند نيّت قضاى احتمالى کافى است.