ج. بله، قضاى آن نمازها بر پسر بزرگ واجب است. حتّى آن نمازهايى را که در اين مدّت خوانده، ولى بر طبق وظيفه‌اش در آن حال رفتار نکرده است نيز بايد قضا نمايد.

ج. در هر صورت پسر بزرگ‌تر بايد ترک احتياط نکند و به وظيفه عمل کند و اميد است براى ميّت هم مفيد باشد و از رحمت خداوند بهره ببرد.

ج. آن‌چه بر عهده او است اعمّ است از اين که خودش انجام دهد و يا اجير بگيرد و در صورتى که خودش انجام مى‌دهد با نمازهاى خود او فرقى ندارد.

ج. بنابر احتياط، واجب است که پسر براى نمازها اجير بگيرد که اگر در ذمّه‌اش  هم نباشد، از اموات ديگرش محسوب شود و اگر پسر بزرگ نداشت، قضا جزو بدهى‌هاى ميّت يا وصيت او است.

ج. بنابر احتياط واجب، با رضايت ورثه، از ارث ميّت، براى نمازها اجير بگيرند.

ج. بنابر احتياط، واجب است.

ج. بايد بنا به وظيفه‌اش ـ نماز نشسته ـ آن‌ها را به جا آورد، گرچه احتياط مستحب اين است که در صورت توانايى، ديگرى را براى نمازهاى پدر و مادر اجير کند.

ج. پسرى است که هنگام فوت پدر بزرگ‌تر، از ديگر پسرها باشد.

ج. بله، بايد قضا نمود.

ج. تقليد با عمل کردن به فتوى محقّق مى‌شود.