ج. بنابر عدم حرمت سماع (به گوش خوردن)، اگر استماع نکند و نشنود، اشکال ندارد؛ هر چند اگر کرد، نمازش باطل نيست و نهى‌ازمنکر هم در حال نماز، با اشاره ممکن است.

ج. خير، اشکال ندارد، (به مسأله‌ى ٩٢٨ رساله مراجعه شود).

ج. خير، بر هيچ کدام واجب نيست و در حال نماز جايز نيست.

ج. ظاهرا باطل نمى‌شود.

ج. خير، باطل نمى‌کند.

ج. هر ذکرى در قنوت بگويد، اگرچه يک «سبحان اللّه‌» باشد، کافى است و بهتر است بگويد: «لا اله الا اللّه‌ الحليم الکريم، لا اله الا اللّه‌ العلى العظيم، سبحان اللّه‌ ربّ السموات السبع و ربّ الارضين السبع و ما فيهنّ و ما بينهنّ و ربّ العرش العظيم والحمدللّه‌ رب العالمين.»

ج. نمازهاى مستحبى زياد است و آن‌ها را نافله گويند. در بين نمازهاى مستحبى به خواندن نافله‌هاى شبانه روز بيشتر سفارش شده که جهت اطلاع از آن‌ها به مسأله‌ى ۶٣٨ رساله رجوع شود.

ج. بايد آن سجده را هم به جا آورد، زيرا به محلّ برگشته و شک کرده است.

ج. بدون تبيّن و روشن شدن خطا، بى‌اثر است.

ج. فرقى نمى‌کند.