ج. همان تعيين ارتکازى که در قلب دارد کافى است.

ج. به زبان آوردن لازم نيست.

ج. خير، صحيح نيست.

ج. در صورت حرکت دادن، طمأنينه صادق است؛ مگر اين‌که فعل کثير صدق کند. بلکه اگر براى خضوع در نماز باشد، کثيرش هم مانعى ندارد.

ج. مانعى ندارد.

ج. فقط در قرائت واجب است.

ج. نمازش حکم نماز اخرس را دارد که با اشاره و حرکت دادن زبان است و پس از خوب شدن، نمازهايى را که به اين صورت خوانده، قضا ندارد.

ج. خير، لازم نيست.

ج. نمى‌توان تکرار کرد.

ج. خير، نمى‌تواند.