امام علی علیهالسلام: «العُلَماءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ الدَّهْرُ أعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أمْثَالُهُمْ فِي الْقُلُوبِ مَوجُودَةٌ»؛ علما تا زمانیکه روزگار پابرجاست، باقی هستند. بدنهایشان از میان رفته، ولی یادشان در دلها پابرجاست». (نهجالبلاغه، حکمت ۱۴۷)
اردیبهشت، این بهار دلانگیز طبیعت، سالهاست که با غروب خورشید عرفان و فقاهت، حضرت آیتالله العظمی بهجت(اعلیالله مقامهالشریف) رنگ غم به خود گرفته است.
آن اسوه تقوا و معرفت، پس از ۹۴ بهار زندگانی و عبودیت خالصانه در پیشگاه حضرت حق، در بیست و هفتم اردیبهشت به ملکوت اعلی پیوست و پیکر مطهرش در جوار مضجع نورانی کریمه اهلبیت، حضرت فاطمه معصومه(سلاماللهعلیها)، در میان اشکهای جاری مشتاقان و دلدادگانش آرام گرفت.
اکنون به پاس گرامیداشت یاد و خاطره این مرجع عالیقدر جهان تشیع، دو برنامه ویژه تدارک دیده شده است:
مراسم بزرگداشت:
انتشار ویژهنامه اینترنتی: مجموعهای ارزشمند از آثار، خاطرات و درسآموزههای معنوی ایشان در پایگاه رسمی مؤسسه نشر آثار حضرت آیتالله بهجت(ره)