ج. خير، جايز نيست.

ج. در اين رابطه به مسايل ١٩٨۵ تا ١٩٨٧ رساله رجوع شود، ولى نفقه‌ى آن‌ها بر پدر واجب است و تا حدى که به حدّ بلوغ و رشد نرسيده‌اند، حضانت آن‌ها بر پدر و مادر است.

ج. شايد نهى تنزيهى باشد.

ج. با فرض آن که دختر رشيده و عاقله است و زوجى را که براى خود در نظر گرفته کفو او مى‌باشد و با اجتماع تمام شرايط، پدر از اذن امتناع نمايد، اعتبار اذن پدر ساقط مى‌شود و در هر حال رعايت احترام پدر و استيذان از او بشود خصوصا در عقد انقطاعى، واللّه‌ العالم.

ج. امکان دارد.

ج. متعه لغو است، ولى رجوع محسوب مى‌شود، ظاهرا.

ج. بله، مى‌تواند.

ج. بهترين سن، قبل از عادت شدن دختر است.

ج. هر چند خصوص اين ازدواج به امر الهى بود؛ اما از اين جهت استثنا نبود.

ج. شرعا جايز است و در بعض موارد آن مطلوب هم هست.