ج. چنين صيغه‌اى مشروعيت ندارد.

ج. صحيح است.

ج. با فرض اين که رضايت داده‌اند، اشکالى نيست و زن و شوهر هستند.

ج. زن او در عده‌ى وفات است، با رجوع به او حلال نمى‌شود، نياز به عقد مجدّد دارد.

ج. اگر ظن به صداقت و راستگويى او باشد، کفايت مى‌کند.

ج. خير، واجب نيست.

ج. تا وقتى امکان لحوق به زوج هست، ملحق به زوج است.

ج. ترک قطع رحم، مستلزم ترک اجتناب از غذاى شبهه ناک نيست.

ج. در لزوم اجازه به نحوى که ذکر شد، فرقى نمى‌کند.

ج. احتياط در اين است که شوهر مدت عقد موقت را ببخشد و زن هم او را از مهر ابرا کند و باز عقد موقّت را تجديد کنند.