ج. خير، ولى مى‌تواند زن را وکيل کند که از طرف زوج طلاق دهد.

ج. اگر پدر و جد پدرى غايب باشند، به گونه‌اى که نشود از آنان اذن گرفت و ازدواج براى دختر لازم باشد، يا در ازدواج نکردن ضرر يا مشقت شديدى باشد و هم‌چنين اگر پدر يا جد پدرى از ازدواج با کسى که هم‌کفو اوست، با وجود تمام مقدمات و شرايط ممانعت کنند و او نيز به ازدواج تمايل دارد و ازدواج هم به مصلحت او باشد، با اجتماع تمام شرايط مى‌تواند ازدواج نمايد.

ج. اين شرط اگر به معناى سلب حق بوده است اصلاً صحيح و نافذ نيست و اگر به نحو صحيحى بوده است، شرط در ضمن عقد نکاح خيارآور نيست، هر چند الزام‌آور هست.

ج. اگر مهر حالّ و غير مؤجّل باشد، حقّ امتناع دارد.

ج. مانع ندارد و بهتر است قيمت آن هم تعيين شود.

ج. هر چه ماليت دارد مى‌تواند مهريه قرار گيرد، مثل تعليم قرآن و امثال آن.

ج. اگر التقاى ختانين نشده، زن همان نصف مهر را طلب‌کار است.

ج. زنى که عقد دايم شده، نبايد بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود و بايد خود را براى هر لذتى که او مى‌خواهد تسليم نمايد و بدون عذر شرعى از نزديکى کردن او جلوگيرى نکند.

ج. در موردى که کمک او بر خروج صدق مى‌کند، شرعا مجاز نيستند.

ج. در هر موردى که مرتبط با حقوق او نيست، لازم نيست.