ج. اگر التقاى ختانين نشده، زن همان نصف مهر را طلب‌کار است.

ج. زنى که عقد دايم شده، نبايد بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود و بايد خود را براى هر لذتى که او مى‌خواهد تسليم نمايد و بدون عذر شرعى از نزديکى کردن او جلوگيرى نکند.

ج. در موردى که کمک او بر خروج صدق مى‌کند، شرعا مجاز نيستند.

ج. در هر موردى که مرتبط با حقوق او نيست، لازم نيست.

ج. چون راجع به استمتاعات است، زن بايد اطاعت کند.

ج. خير، شرط نيست.

ج. اشکال ندارد و بهتر پيروى از روش‌هايى است که در اين رابطه از ائمه ـ عليهم‌السّلام ـ روايت شده است.

ج. به مورد ۶ از مسأله‌ى ١٨٩٣ و مسأله‌ى ١٩٢٨ رساله رجوع شود.

ج. اگر نکاح مشروط به استيلاء[1] بوده است، نمى‌تواند.

[1]. بچّه ‏دار شدن.

ج. اگر در عقد شرط شده يا عقد مبنى بر آن شرط بوده، حقّ فسخ دارد.