ج. خمس ندارد.

ج. خمس ندارد؛ مگر مال‌التّجاره باشد که به سود آن تعلّق مى‌گيرد.

ج. اگر ماليّت دارد و ديگر مورد نياز او نيست، خمس دارد بنابر احوط.

ج. خير، خمس ندارد.

ج. خير.

ج. اصلاً خمس ندارد.

ج. در آن چه که متعارف است، جارى است.

ج. کسانى که شهريه به آن‌ها به عنوان اجرت عمل داده مى‌شود ـ مانند مدرّسين ـ ، در آن‌ها متّجه است که خمس تعلّق گيرد، در غير آن‌ها که بابت حقوق به آن داده مى‌شود تخميس موافق احتياط است.

ج. اصل سرمايه خمس ندارد؛ ولى واجب است خمس سودى که از آن‌ها مى‌برد بدهد.

ج. اگر زايد بر شأن او نباشد خمس ندارد، مگر اين که علم داشته باشد که شوهر آن‌ها را به ذمّه نخريده؛ بلکه با مالى که قبلاً خمس به آن تعلّق گرفته بوده است معاوضه کرده است.