ج. مى‌توان به آن نيّت تا قبل از گذشت سال کنار گذاشت.

ج. اشتغال ذمه به خمس ندارد ولى در صورت بقاى عين آن و رجوع به مرجعى که قايل به خمس است، به وظيفه‌ى فعليه عمل مى‌کند.

ج. اگر سال‌هاى طولانى طول نکشد، خمس ندارد.

ج. هديه محسوب مى‌شود و در زايد بر مؤونه على الاحوط خمس دارد.

ج. هديه گيرنده نبايد آن را بگيرد مگر اين که مال حرام را به صاحبش برساند و خمس مال متعلق خمس را بپردازد.

ج. اگر نمى‌تواند، آن مقدار را از ارباح سال آينده بدهد و راهش اين است که ـ مثل جهيزيه و فيش حجّ ـ ، آن‌ها را از قبل تحصيل کند خمس ندارد، ولى اگر در آن مورد مصرف نشد، بايد خمس همه را بدهد.

ج. اگر جهت نياز بالفعل خريدارى شده و مانعى از دوخت آن پيش آمده، خمس ندارد و در صورت تعلق خمس، مالک بايد خمس آن را بدهد.

ج. اگر از سابق متعلق خمس نبوده و اين هبه زايد بر شأن او نباشد، خمس ندارد.

ج. سود آن پول، خمس دارد؛ همان گونه که اصل آن پول هم که هديه است، بنابر احتياط واجب خمس دارد.

ج. ملاک شأنيت، خود آن شخص و شأنيت خانوادگى او است.