ج. بايد جواب بدهد.

ج. در اين رابطه به مسأله ٣١٢ تا ٣٢٠ رساله رجوع شود.

ج. خواندن قرآن يا دعا در نماز اشکال ندارد، مگر چهار آيه‌اى که سجده واجب دارند و يا دعا به گونه‌اى باشد که به نظم واجب در قرائت و يا ذکر صدمه بزند و يا نفرين بر مؤمن باشد که در اين صورت‌ها نماز باطل مى‌شود.

ج. اگر به نظم واجب در قرائت و يا ذکر صدمه بزند، نماز باطل مى‌شود.

ج. در حال تقيّه باطل نمى‌شود.

ج. در صورتى که عمدا قنوت نخواند، قضا ندارد.

ج. به صورت ضمير اشکال ندارد و يا به نحو «اللّهم اغفر للمنظورين من المؤمنين و المؤمنات».

ج. آن چه مهم است اين است که مراقبت کند که با اختيار و قدرت حالت حضور قلب را از دست ندهد.

ج. بنا مى‌گذارد که در نماز ظهر است؛ يعنى به قصد ظهر نماز را تمام کند اگر نماز ظهر را نخوانده باشد و اين در صورتى است که در وقت مختصّ به ظهر يا مشترک باشد؛ اما در وقت مختصّ به عصر، در صورتى که قصد امر فعلى داشته، بدون تقييد به عنوان، بلکه مجرّد تطبيق در مقصود، قصد نماز عصر مى‌نمايد و اتمام مى‌کند.

ج. اگر واجد شروط کثير الشّک است، به شک‌هاى خود اعتنا نکند.