ج. جايز نيست، مگر اين که از اوّل قصد دومى را داشته و از باب خطا در تطبيق قصد اولى را کرده باشد.

ج. خير.

ج. بايد به هر صورتى که مى‌توانند بگويند و اگر هيچ نمى‌توانند بگويند، براى تکبير بنابر احوط با انگشت اشاره کند و اگر مى‌تواند، زبانش را هم حرکت دهد.

ج. نمازهاى مستحبّى را در حال حرکت و سوارى مى‌شود خواند و حرکت، لازم غالبى آن است و استقبال قبله در آن‌ها لازم نيست و در حال استقرار لازم است. (مسأله ۶۵٢ رساله).

ج. اگر آن را بعد از ايستادن بگويد، تحقّق مستحبّ بعيد نيست.

ج. در نمازهاى اخفاتيه، تمام کلمات بايد اخفات باشد و در جهريه تمام کلمات بايد جهر باشد، و به شک و وسوسه اعتنا نکند.

ج. حکم او مثل أخرس است و اگر به وظيفه عمل کند، قضا ندارد و نمى‌تواند نماز را در وقت نخواند.

ج. به قصد مطلق دعا اشکال ندارد.

ج. احتياطا آن نمازها را دوباره بخوانيد.

ج. مانعى ندارد (به مسأله‌ى ٩٣٠ رساله رجوع شود).