ج. خير، نمى‌تواند.

ج. اگر استعمال اين الفاظ اصالتا و به خودى خود حرام است، در چنين اوقاتى نيز حکم آن تغيير نمى‌کند و در روايت است که با شهوت ديگرى سراغ زوجه خود نرويد.

ج. در صورت عدم خروج منى و يا عدم دخول نبايد غسل کند و گرنه بايد براى هر عملى که مشروط به غسل است، غسل کند و به خودى خود هم غسل کردن مستحبّ است و تکرار جماع، مشروط به غسل نيست.

ج. جلوگيرى موقّت اگر مستلزم لمس يا نظر حرام نباشد، جايز است.

ج. ضامن است و احتياطا مصالحه بر ديه کنند.

ج. در صورت اوّل با فسخ زوج، زن حق مهريه ندارد و در صورت بعد از نزديکى هم اگر مرد فسخ را اختيار کرد و خود زن تدليس کننده بوده، باز هم زن حق مهر ندارد و اگر هم گرفته بوده، مرد مهر را از او پس مى‌گيرد.

ج. خير، نمى‌تواند.

ج. اگر عدم صرع در عقد شرط شده بوده يا عقد مبنى بر آن بوده، با عدم گفتن آن قبل از عقد، باعث خيار مى‌شود و در در صورت فسخ قبل از دخول، استحقاق مهر ندارد و بعد از دخول اگر زن سبب تدليس نبوده، تمام مهر را از مدلّس مى‌گيرد.

ج. بله، محرم مى‌شوند. (مسأله‌ى ١٩۵۵ رساله.)

ج. نفقه‌ى زن با شوهر است و بايد در خارج شدن از منزل، از شوهر اطاعت نمايد.