ج. درباره‌ى اصل سرمايه به مسأله‌ى ١۴٠١ رساله مراجعه شود و منافع، آن چه زايد بر مؤونه‌ى سال باشد، خمس آن واجب است.

ج. بايد هر کسى خمس سهم الارث خود را بدهد.

ج. حکم اموال شوهر را دارد، مگر آن چه به عنوان نفقه‌ى واجب زوجه باشد که ملک خود او است و در هر دو صورت، زايد بر خرج سالِ هر کدام باشد، خمس دارد.

ج. پس از آن که به شما داد اگر از خرج سال وصول زياد آمد بايد خمس زيادى را بدهيد.

ج. مال قرضى خمس ندارد و امّا حقوقى که به دانشجو داده مى‌شود، اگر صرف مؤونه نشود، خمس دارد.

ج. با فرض اين که عرفا فايده و ربحى در بين نيست، ترقّى مزبور خمس ندارد.

ج. مانعى ندارد.

ج. بله، کافى است.

ج. خمس را بايد دو قسمت کنند. يک قسمت آن سهم سادات است که بنابر احتياط واجب بايد با اذن مجتهد جامع الشرايط به سيد فقير يا سيد يتيم، يا به سيدى که در راه درمانده شده بدهند و نصف ديگر آن سهم امام است که در اين زمان بايد به مجتهد جامع الشرايط بدهند و در صورت عدم مطالبه مجتهد، به مصرفى که او اجازه مى‌دهد برسانند.

ج. بله، ملاحظه‌ى شأن مى‌شود.