ج. اگر عارف به نماز بوده، احتياطا واجب است که بر او نماز خوانده شود. (مسأله‌ى ۵١۴ رساله)

ج. مستحب است.

ج. اگر کافر غير کتابى باشد که احترامى ندارد و جايز است و اگر کافر کافر کتابى و در زمان هُدنه[1] باشد، در حکم مسلمان است و جايز نيست. البته در قبرستان مسلمين نبايد دفن شود.

[1]. غير حالت جنگ و يا مصالحه به پرداخت جزيه.

ج. اولى اين است که اهل ميّت بيش از سه روز براى تعزيه و عزادارى ننشينند.

ج. اگر در محلى است که معرضيّت نوعيه براى هتک دارد، جايز نيست و مسؤول قبرستان با اجازه، رفع هتک مى‌نمايد و اگر دسترسى ندارد مسير عبور را تغيير مى‌دهد و مادامى که در معرض هتک بالفعل مستمر نيست، تصرّف در آن نمى‌کند.

ج. با ثبوت وقفيّت، فروش آن جايز نيست، مگر اين‌که بهره‌ورى از آن مقدور نباشد.

ج. زود پرداخت کردن آن لازم نيست؛ ولى بايد وصيت کند که بازماندگانش در زمان سررسيد بدهى، آن را پرداخت نمايند.

ج. در صورت حرمت، تفاوت بين آن دو در اقوى بودن موجبات تحريم در مورد اهل تشيّع است، مثل دوران امر بين دو حرام و اضطرار به يکى از دو حرام.

ج. تا از تمام جهات نمرده‌اند، ميّت نيستند و بايد به آن‌ها رسيدگى شود.

ج. فقط بايد او را براى تکفين تطهير و پاک کنند.