ج. با انگيزه‌ى ايمانى، آرزوى شهادت جايز است.

ج. اشکال ندارد، ولى خواه ناخواه مرگ او را در مى‌يابد و وقتى احساس رفتن کرد، مکروه است لقاى الهى را خوش نداشته باشد.

ج. خير نمى‌تواند از سهم شرعى او از ترکه‌اش جلوگيرى کند و اين منافاتى با جواز وصيت در ثلث و يا تقليل ترکه ندارد.

ج. بله، جايز است.

ج. بله.

ج. اگر انسان فرزند يا فرزندان صغير و نابالغ داشته باشد و نگماردن قيّم و سرپرست به آنان موجب تضييع حقوق فرزندان و يا از رفتن بردن اموال و حقوق ايشان مى‌گردد، واجب است کسى را به عنوان قيّم و سرپرست بر آنان بگمارد و اگر چنين نباشد گماردن قيم، واجب نيست.

ج. جدّ پدرى طفل و بعد از او حاکم شرع مى‌توانند اين کار را بکنند.

ج. خير، همين که امين باشد کافى است.

ج. زود پرداخت کردن آن لازم نيست؛ ولى بايد وصيت کند که بازماندگانش در زمان سررسيد بدهى، آن را پرداخت نمايند.

ج. با تمکن در آن چه فوريت دارد لازم است و در غير آن، با اطمينان به اِنجازِ آن‌ها با وصيت او، مى‌تواند به همان وصيت اکتفا کند.