ج. تقسيم شدن ميزان نيست، بلکه شاهد حال بر رضايت صاحبان حق کافى است و با وجود وارث صغير، بايد با اذن ولىّ يا قيّم شرعى آن‌ها باشد.

ج. در حدّ متعارف که مورد نظر وصيت کننده هم بوده است، اشکال ندارد و اگر غير متعارف است، در تصرفات بايد اجرت و مال‌الاجاره‌ى ثلث را براى مصرف در وصيت کنار بگذارند.

ج. اولى اين است که اهل ميّت بيش از سه روز براى تعزيه و عزادارى ننشينند.

ج. آن‌ها را با ذکر هر چه سبب تخفيف حزن آن‌ها شود تسلى بدهد و روايات وارده در اجر مصيبت ديده را براى آن‌ها نقل کند و مجرّد حضور نزد صاحبان مصيبت که او را ببينند در تعزيه‌ى او کافى است.

ج. اين‌ها تسليت دادن‌هاى شرعى نيست؛ ولى منع شرعى هم ندارد و مى‌تواند در بعض موارد مصداق بعض عناوين راجحه باشد.

ج. اين‌ها عمل خلاف شرع نيست و اسراف هم نيست.

ج. حرام نيست.

ج. جايز نيست بدون فرق بين پدر و برادر و بين غير آن دو بنابر احوط و در مرگ همسر يا اولاد، کفاره‌اش اطعام ده مسکين يا لباس پوشاندن به آن‌ها يا بنده آزادکردن است و اگر نداشت، سه روز روزه بگيرد.

ج. در نوحه‌سرايى اگر غنا يعنى مطرب باشد، حرام است و در موسيقى حزن‌آور هم طرب است و استعمال آلات مختصّه‌ى به لهو در غير لهو هم جايز نيست بنابر احوط و شنيدن آن هم به حکم استعمال آن است و بنابر احتياط جايز نيست.

ج. جايز نيست.