ج. اگر واجب باشد، اختلاط اثرى ندارد.

ج. اگر خارج کردن ميّت از قبر ممکن نيست يا موجب بى‌احترامى به او مى‌شود، واجب است به قبر او نماز بخوانند وگرنه احتمال دارد مثل غسل دادن و کفن کردن ميّت، بيرون آوردن ميّت و خواندن نماز بر او واجب باشد.

ج. نمازگزار نبايد به قدرى دور باشد که عرفا نماز بر اين ميّت صدق نکند؛ ولى در نماز جماعت اگر صف‌ها به يکديگر پيوسته باشند، اشکال ندارد.

ج. اگر در صبر کردن محذورى است، با اجازه‌ى حاکم شرع مى‌توان نماز را اقامه کرد.

ج. انسان مؤمن با مؤمنين در جهت ايمان آن‌ها دشمنى ندارد.

ج. به پاسخ سؤال قبلى و نيز به مسأله ۵٣١ رساله رجوع شود.

ج. اگر عرفا نماز بر آن ميّت صدق مى‌کرده است، نماز صحيح بوده است.

ج. اگر محکوم به اسلام بوده و از مسلمين بوده است، واجب است.

ج. جماعت و فرادا در نماز ميّت وظيفه‌شان تقريبا يکى است و لذا ممکن است که خيلى از آن‌ها واجد شرايط نماز بر ميّت بوده‌اند، ولو فرض شود که شرايط نماز جماعت را نداشته‌اند، با اين که ممکن است بگوييم شرط جماعت را هم اين گونه عذرها دارند و خصوص اين عذر شايد احتياط هم نداشته باشد.

ج. صحيح است، ولى اگر بدن او به سببى مثل سيل و نظير آن خارج شد، بنابر احتياط واجب اين نماز اعاده شود.