ج. مى‌تواند، ولى مستحبّ است با طهارت از حدث اکبر و اصغر باشد.

ج. اگر غسل صحيح واقع شده و تفحّص محذورى ندارد، احتياطا تفحّص شود و جبيره زايد را بردارند.

ج. اگر پيش از دفن بفهمند، بايد آن را تطهير کنند. اگر پس از قراردادن در لحد باشد، بايد آن مقدار نجس را ببُرند. اگر پس از دفن کامل و پوشاندن قبر باشد، اگر ممکن باشد قبر را سوراخ کنند و آن قسمت را قيچى کرده و جدا کنند به طورى که نبش قبر نشود و اگر آن هم ممکن نشد، به گونه‌اى نبش کنند که هتک حرمت ميّت نشود. مانند اين که پرده يا خيمه‌اى قرار دهند و از پشت آن، قسمت نجس را ببرند. زيرا کفن کردن با پارچه‌ى ممنوع، مانند کفن نمودن با حرير است که بايد ملاحظه‌ى مرتبه‌ى هتک را بکنند که آيا نبش قبر هتک کمترى دارد يا باقى گزاردن کفن بر آن حالت.

ج. بنابر احتياط واجب، جايز نيست. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ۴٩۴ مراجعه شود.)

ج. اگر سه پارچه (لنگ، پيراهن، سرتاسرى) براى کفن ميسّر نشود، به هر کدام که ميسر باشد اکتفا مى‌شود، اگرچه اسم هيچ يک از اين سه پارچه بر او صدق نکند. بلکه اگر هيچ پارچه‌اى مقدور نشود و فقط مقدارى جهت پوشاندن عورتين موجود باشد، واجب است با آن، عورتين را بپوشانند.

ج. بنابر احتياط لنگ بايد از ناف تا زانو، اطراف بدن را بپوشاند و پيراهن بايد از سر شانه تا نصف ساق پا، تمام بدن را بپوشاند و درازاى سرتاسرى بايد به قدرى باشد که بستن دو سر آن ممکن باشد و پهناى آن بايد به اندازه‌اى باشد که يک طرف آن روى طرف ديگر بيايد.

 ج. نياز به غسل و کفن دارند، حتى در موردى که براى حفظ اهل اسلام بوده است، بنابر احوط.

ج. ١) نوشتن کلّ قرآن؛

٢) نوشتن دعاى جوشن کبير و صغير؛

٣) نوشتن دو بيت شعرى که حضرت اميرالمؤمنين ـ عليه‌السّلام ـ بر کفن سلمان نوشتند:

وفدت على الکريم بغير زاد

 من الحسنات و القلب السليم

و حمل الزاد اقبح کل شى‌ءٍ

 اذا کان الوفود على الکريم

«بى آن که توشه‌اى از حسنات و کارهاى نيک و قلب سالم اندوخته باشم بر خداوند بزرگوار و کريم وارد شدم؛ زيرا هرگاه انسان بر شخصى بزرگوار وارد مى‌شود، زشت‌ترين چيزها آن است که زاد و توشه با خود ببرد.»

۴) نوشتن سند روايت معروف به سلسلة الذهب نيز مستحب است؛

۵) نوشتن اقرار و شهادت به خداوند و پيامبر گرامى اسلام و ائمه ـ عليهم‌السّلام ـ و نيز اقرار به اعتقادات حق بر روى کفن مستحب است.

ج. در اين صورت شستن، بريدن و يا عوض کردن کفن، ـ بنابر تفصيلى که در مسأله‌ى ۵٠٣ رساله ذکر شده است ـ وظيفه همه است.

ج. از مستحبات مورد تأکيد نزد شيعيان، گذاشتن دو چوب‌تر به همراه ميّت است که به آن «جريدتين» اطلاق مى‌شود، ميّت مرد باشد يا زن، نيکوکار باشد يا گناهکار، و چه احتمال عذاب قبر او برود يا خير و بهتر است يکى از آن‌ها را بالاى دست راست، به سمت بالاى استخوان ميان گلو و شانه گذاشت، به گونه‌اى که به بدن و پوست ميّت چسبيده باشد و ديگرى را در سمت چپ از روى پيراهن و زير سرتاسرى از استخوان ميان گلو و شانه‌ها هر جا که برسد، قرار داد.