ج. شهيدى که در معرکه جهاد و قبل از انقضاى جنگ و در جنگ همراه با امام ـ عليه‌السّلام ـ يا نايب خاصّ او کشته شده است، مسّ او موجب غسل واجب نمى‌گردد.

ج. خير، غسل واجب نيست.

ج. بهتر آن است که ميّت را پيش از کفن کردن، حنوط نمايند؛ اگرچه در بين کفن کردن و بعد از آن هم مانعى ندارد.

 ج. نياز به غسل و کفن دارند، حتى در موردى که براى حفظ اهل اسلام بوده است، بنابر احوط.

ج. اگر سهوا بوده، مانعى ندارد و اگر دو مرتبه تکبير را به جاى دو مرتبه‌ى «الصلاة» و تکبير واجب را جداگانه گفته‌ايد، مطلقا مانعى ندارد.

ج. بله، مى‌تواند.

ج. بله، (مسأله‌ى ۵١۵ رساله).

ج. بله، مى‌شود.

 ج. اگر هتک حرمت ميّت نباشد، بايد او را نبش قبر کنند و در مکان مورد وصيت دفن کنند.

ج. آن‌ها را با ذکر هر چه سبب تخفيف حزن آن‌ها شود تسلى بدهد و روايات وارده در اجر مصيبت ديده را براى آن‌ها نقل کند و مجرّد حضور نزد صاحبان مصيبت که او را ببينند در تعزيه‌ى او کافى است.