ج۱. جايى که نبش قبر مسلمان حرام است، نبش قبر غير مسلمانى که در ذمّه اسلام است نيز حرام است. در غير آن‌ها با توقّف آموزش بر نبش قبر و عدم محذور ديگر، جواز بعيد نيست.

ج۲. با امارات (نشانه‌هاى معتبر) که تفحص از آن‌ها مى‌شود، تعيين مى‌شود که اين‌ها محکوم به حکم مسلمان‌اند يا نه (امارات مثل شهر اسلام و محلّه‌ى مسلمين و امثال آن). در صورت عدم اماره با شروط ذکر شده جوازش دور نيست.

ج. در صورتى که وقف براى قبرستان شده است، جايز نيست.

ج. بله، جايز است.

ج. چون در همان مدّتى که قلب کار مى‌کند و مغز مرده است، امکان دارد دارويى اختراع يا کشف شود که مغز را به کار اندازد (اين مطلب هر چند در خيلى از نفوس موجب يقين به عدم باشد، ولى در بعض نفوس و افراد، يقين به عدم نيست؛ زيرا پيدا شدن بعضى داروها که براى بعض امراض اختراع يا کشف مى‌شود، آنى است) لذا با اين احتمال، جايز نيست.

ج. بايد اقدام کند.

ج. همان را با جمع کردن اعضا، به نحو معهود، غسل و حنوط و کفن و دفن کنند.

ج. نبايد به قدرى زياد باشد که آب را مضاف کند و به اندازه‌اى هم کم نباشد که عرفا نگويند سدر و کافور با آب مخلوط شده است.

ج. بايد مسلمان، دوازده امامى و عاقل باشد و مسايل غسل را هم بداند.

ج. در اين رابطه به مسأله‌ى ۴٧١ رساله رجوع شود.

ج. از حيث غايات، مثل موارد وجوب غسل جنابت است و از حيث موجبات، به مسايل ۴٧۴ الى ۴٨٠ رساله مراجعه شود.