ج. اگر عمدا باشد، احتياط در اعاده‌ى نماز است.

ج. بنابر عمومات از روايات عملى است که انجام آن مطلوب است.

ج. به اين شک‌ها نبايد اعتنا کنيد.

ج. اظهر رعايت خصوصيات شک کثير در انتفاى حکم شک است مثل رکوع رکعت اوّلى از فريضه‌ى صبح.

ج. بعد از سلام نماز فورا نيّت سجده سهو کند و پيشانى را بر چيزى که سجده بر آن صحيح است بگذارد و بنابر احتياط واجب بگويد: «بسم اللّه‌ و باللّه‌ و صلّى اللّه‌ على محمد و آل محمد» يا «بسم اللّه‌ و باللّه‌، اللهم صل على محمد و آل محمد»، ولى بهتر است بگويد «بسم اللّه‌ و باللّه‌ السلام عليک ايها النبى و رحمه‌اللّه‌ و برکاته»، بعد بايد بنشيند و دوباره به سجده رود و يکى از ذکرهايى که گفته شد را بگويد و بنابر اظهر وقتى سر از سجده برداشت، تشهد بخواند و سپس سلام دهد.

ج. دو رکعت نشسته وظيفه‌ى او است.

ج. هر مقدار از نمازهايى که يقين دارد قضا شده، بايد قضا کند و اگر تعداد نماز صبح بيشتر بوده، بايد آن‌ها را بيشتر و به همان مقدار قضا کند و با جهل به نحوه‌ى قضا شدن آن نمازها، ترتيب واجب نيست. (تفصيل آن در مسأله‌ى ١١١٩ و ١١٢١ رساله آمده است.)

ج. تا مقدار مقدور را بايد قضا کند و بقيه را وصيت کند.

ج. اگر ترتيب خاصى را نمى‌داند به ترتيب شبانه روزى بايد بخواند؛ مگر طورى جاهل باشد که اصل ترتيب ساقط شود.

ج. ديگر بدون اذن اجاره کننده نمى‌تواند بخواند و اگر خواند، استحقاق اجرت ندارد.