ج. شروع از اوّل لازم نيست.

ج. حرام است و على الاحوط باطل کننده نماز است.

ج. بله، مى‌شود.

ج. هر دو صورت آن جايز است، چون طاء و صاد در يک کلمه جمع شده است.

ج. وصل به سکون در نماز ـ بنابر اظهر ـ جايز است و وقف غير عمدى بر حرکت، وضعا صحيح است و نماز اعاده ندارد و احوط، آن است که بدون عذر، وقف به حرکت ننمايد.

ج. بايد به مقدارى باشد که مصداق مطلق ذکر باشد.

ج. بعد از آرامش بدن ذکر را دوباره بگويد.

ج. تا امکان راست ايستادن، هر چند با تکيه دادن به چيزى ولو فى الجمله را دارد، قيام قبل از رکوع را بايد به جا آورد و در غير اين صورت به مقدارى بيشتر منحنى و خم مى‌شود به طورى که از حدّ رکوع خارج نشود و اگر اين هم ممکن نشد، به همان حالت نيّت رکوع مى‌کند و با سر اشاره مى‌کند.

ج. اگر تماس پيشانى با مهر به قدر واجب مى‌شود، صحيح است.

ج. اگر آن جوهر يا مرکب، مانع از سجده به مقدار واجب نباشد، اشکال ندارد.