٣٩٠٩. ١) در بسيارى بيمارى‌ها و اختلالات جسمانى، پزشک دستور انجام راديوگرافى، سى‌تى‌اسکن و... مى‌دهد که مطمئنا (به خصوص براى برخى افراد) مضر مى‌باشد، ضمنا در خيلى از موارد، گرچه گاهى ممکن است اين آزمايشات باعث تشخيص قطعى نشود؛ اما مى‌تواند هميشه کمک کننده باشد، در فرض فوق، مسؤوليت پزشک در صورت ايجاد عوارض آزمايش‌ها تا چه حدّى است؟[2]
٢) گاهى اوقات، پزشک تنها جهت احتياط و مطمئن شدن در جهت تشخيص يا ردّ بيمارى احتمالى (مثل سل) درباره‌ى هر بيمار مشکوکى با هر علامت غير اختصاصى دستور راديوگرافى مى‌دهد، تا يک بيمارى مخفى احتمالى را کشف کند. در صورت وجود يا عدم وجود هرگونه بيمارى که احتياج به راديوگرافى دارد، آيا پزشک در ايجاد عوارض احتمالى و هزينه‌ى بيهوده درمان مسؤول است؟
ج۱. در صورتى که احتمال هلاکت بدون اين آزمايش‌ها و احتمال هلاکت با اين آزمايش‌ها متساوى شد، نبايد کارى کند. هر کدام ترجيحى دارد، عمل به راجح کند؛ در اين‌صورت تکليفا مسؤوليتى ندارد. وضعا و ضمانا، مسؤوليت دارد که آن‌هم با اخذ برائت از مريض يا ولىّ او ممکن است رفع شود.
ج۲. از سابق جوابش معلوم شد.
[2]. خواهشمند است به اين نکته نيز توجه شود که: گاهى يک راديوگرافى يا سى‌تى‌اسکن باعث تشخيص بيمارى و نجات جان بيمار يا جلوگيرى از پيشرفت بيمارى و يا جلوگيرى از هزينههاى فراوان بعدى مى‌شود و گاهى هم هيچ کمکى نمىکند، فلذا در برخى موارد حتى اگر کاملاً به خاطر احتياط هم باشد، انجام آن طبق نظرات فعلى علم پزشکى ضرورى به نظر مىرسد.
