ج. تحصيل در حوزه به رضايت آن حضرت ـ عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشّريف ـ نزديک‌تر است، ان شاءاللّه‌.

ج. اگر نتواند پرستار اختصاصى زنان باشد، جايز نيست.

ج. خير، موارد آن مختلف است.

ج. ملاک، شرعيّت آن رشته و شرعيّت مقدمات آن است.

ج. اگر فقط به شرط و عنوان تحصيل داده‌اند، جايز نيست.

ج. اگر با حقوق شوهر هيچ منافاتى نداشته باشد و مستلزم خروج از خانه هم نباشد، اجازه واجب نيست و شوهر هم حق منع ندارد.

ج. به مقدار مورد مبتلاى هر فردى در احکام شرعيه و اعتقادات، واجب عينى است و اضافه بر آن کفايى است، که نسبت به افراد مستعدّ، با نبودن مجتهدين مورد نياز و کافى در جامعه، واجب عينى مى‌باشد.

ج. با پرهيز از تنبيهى که موجب ديه است، احتياط در اجازه گرفتن از ولىّ است.

ج. اگر مى‌تواند بدون خروج از منزل با مطالعه يا تعليم از شوهر و مانند آن ياد  بگيرد، نمى‌تواند بدون اجازه خارج شود.

ج. بله، مى‌تواند انصراف دهد و به تحصيل علوم دينى بپردازد.