ج. هنگام نماز لازم است قصد قربت کرده و ميّت را معيّن کند و مقصود از نيّت و تعيين همان قصد است و مرور قصد و نيّت در ذهن يا تلفظ لازم نيست.

ج. اگر آن قسمت سينه‌ى ميّت باشد ـ کلاً يا بعض از سينه که محلّ قلب است ـ نماز بر آن واجب است.

ج. در اين صورت که موضوع باقى نمانده است، مربوط به ورثه مى‌باشد. مگر آن که وصيّت به نحو کلّى داشته باشد که بايد در آن صرف گردد.

ج. بلى.

ج. دومى بهتر است.

ج. در صورتى که اماره‌اى بر اسلام پيدا شود، در حکم مسلمان‌ها هستند، چه اسلام حقيقى چه اسلام حکمى، در غير اين‌صورت با شروط ذکر شده اشکالى ندارد.

ج. مادامى که مورد نياز دفن اموات نباشد با نظر متولّى اشکال ندارد و درآمد بايد صرف قبرستان شود.

ج. بله.

ج. اگر اماره‌اى (نشانه‌ى معتبر) بر اسلام يا ذمّه‌ى اسلام بعد از فحص و تحقيق، نباشد و توقّف امور هم بر تشريح آن باشد و اجازه گرفتن از حاکم شرع که بصير در موضوعات و احکام است بشود، در موارد خاصّه‌اش، دور نيست جايز باشد.

ج. اذن فحوى و شاهد حال نيز کفايت مى‌نمايد.