ج. بله، مى‌شود.

 ج. اگر هتک حرمت ميّت نباشد، بايد او را نبش قبر کنند و در مکان مورد وصيت دفن کنند.

ج. آن‌ها را با ذکر هر چه سبب تخفيف حزن آن‌ها شود تسلى بدهد و روايات وارده در اجر مصيبت ديده را براى آن‌ها نقل کند و مجرّد حضور نزد صاحبان مصيبت که او را ببينند در تعزيه‌ى او کافى است.

ج. در جاهايى که موقوفه باشد، تبديل آن به غير قبرستان جايز نيست و در غير موقوفه هم اگر مالک دارد، هر گونه تصرف در آن مربوط به مالک آن است و در غير مملوکه هم امر آن راجع به حاکم شرع جامع شرايط است.

ج. در صورتى که از حيّز انتفاع خارج شده باشد و قابل استفاده نباشد و هتک به آن دو ميّت نباشد، با محافظت از آن، بعيد نيست جايز باشد.

ج. با تمکن در آن چه فوريت دارد لازم است و در غير آن، با اطمينان به اِنجازِ آن‌ها با وصيت او، مى‌تواند به همان وصيت اکتفا کند.

ج. در صورت ضرورت و توقّف حيات ديگران بر اين اعمال و عدم امکان استفاده از بدن کافر، ظاهرا مانعى ندارد.

ج. فى الجمله رابطه محرميت باقى است، ولى استمتاع (بهره جنسى) از او جايز نيست.

ج. انجام دوباره‌ى غسل لازم نيست و فقط پاک کردن و تطهير موضع لازم است.

 ج. در مماثل پوشاندن غير عورت لازم نيست، و توضيح بيشتر در مسايل ۴۶٣ و ۴۶۶ رساله ذکر شده است.