ج. بله، باقى است.

ج. قول مرد مقدّم است، مگر اين که زن بيّنه کند.

ج. تعيين شرعى ندارد و تناسب با متعهد له دارد و معمولاً نزد خانواده‌ى عروس مى‌گذارند.

ج. اگر دخول درباره‌ى آن‌ها ثابت شود، ديگر حکم باکره ندارند.

ج. اگر وقت نماز اندک باشد، نماز مقدم است.

ج. اگر مورد از موارد جواز تنبيه است، بايد با اذن از پدر باشد و به حدّ لزوم ديه هم نرسد.

ج. ظاهرا مثل بچّه‌هاى ديگر است، فقط در صورت اکراهِ يکى به زنا، ولد ملحق به مکرَه است شرعا، چنان‌چه گذشت.

ج. قطع کلى نکند.

ج. به نفع جامعه است.

ج. بدون شاهد هم مى‌توانند عقد بخوانند و قول آن‌ها هم به خواندن عقد، قابل قبول است.