ج. بله.

ج. عدالت عبارت است از حسن ظاهر، يعنى دورى جستن از گناهان کبيره، به گونه‌اى که ظاهر احوال شخص به طور ظنّى دلالت کند که او بناى بر ترک گناه دارد نه آن که اتفاقا چند روزى گناه را ترک کرده باشد و مأموم بايد اين حسن ظاهر را احراز کند.

ج. بايد جمعيت آن‌ها از پنج نفر مرد کمتر نباشد که يکى از آن‌ها خود امام مى‌باشد، بنابر اين غير از امام اگر چهار نفر مرد هم ـ که نماز جمعه براى آن‌ها  وجوب تخييرى دارد (اگرچه وجوب تعيينى نداشته باشد) ـ براى نماز جمعه حاضر شوند، انعقاد آن جايز و مشروع مى‌شود. (مسأله‌ى ۶ از نماز جمعه رساله.)

ج. بله، مانعى ندارد و هنگام آن، وقت فضيلت است.

ج. نبايد اقامه بگويد، ولى نمازش صحيح است.

ج. همان تعيين ارتکازى که در قلب دارد کافى است.

ج. به زبان آوردن لازم نيست.

ج. خير، صحيح نيست.

ج. در صورت حرکت دادن، طمأنينه صادق است؛ مگر اين‌که فعل کثير صدق کند. بلکه اگر براى خضوع در نماز باشد، کثيرش هم مانعى ندارد.

ج. مانعى ندارد.