٢۴١٨. شخصى مدّت چند سال فلج بوده و اکثرا در حال استراحت به سرمى برده است، و افرادى که به عيادت او مى‌رفتند و سلام مى‌کردند، صورت و لب خود را حرکت مى‌داده است و قادر به سخن گفتن نبوده و در اين مدّت بيشتر اوقات نماز نخوانده است. آيا قضاى نمازهاى او بر پسر بزرگ‌تر واجب است، با اين که قادر بر سخن گفتن نبوده است؟
ج. بله، قضاى آن نمازها بر پسر بزرگ واجب است. حتّى آن نمازهايى را که در اين مدّت خوانده، ولى بر طبق وظيفه‌اش در آن حال رفتار نکرده است نيز بايد قضا نمايد.
