ج. اصل سرمايه خمس ندارد، يعنى آن مقدار از سرمايه که زندگى مطابق شأن او، بدون آن تأمين نمى‌شود خمس ندارد.

ج۱. در فرض مذکور خمس ندارد.

ج۲. در سال دوّم، اگر مازاد بر حاجت سال شد و ناچار به ذخيره براى رفع حاجت آينده نبود، احتياطا خمس آن را بدهد.

ج۳. در صورت مناسبت و شأن، خمس ندارد.

ج. در مفروض سؤال، خمس دارد.

ج. بايد بدهد، بنابر احوط.

ج. هر چه داخل مؤونه سال است خمس ندارد، پس ملاحظه کند اگر به اين باغ احتياج دارد به اين مخارج تا بتواند مؤونه سالش را برداشت کند، پس آن مخارج جزو مؤونه محسوب مى‌شود و خمس ندارد و اگر احتياج ندارد و زياده بر خرج سالش است، پس خارج از مؤونه است و خمس دارد.

ج. اگر زايد بر مؤونه باشد، خمس دارد نسبت به سال قبل، و اگر مؤونه بوده و يا سرسال‌نمى‌توانسته بفروشد، هرچه سر سال خمسى‌آينده زياد آمد خمس‌دارد.

ج. بايد خمس اين پول را بدهند، زيرا با مرگ او آشکار شده که در واقع زايد بر مؤونه بوده است.

ج. بايد خمس او پرداخته شود و دين بر وصيّت و ارث مقدّم است.

ج. ديه‌اى که به وارث داده مى‌شود حکم ارث را دارد که خمس ندارد و ديه‌ى اطراف که به شخص داده مى‌شود، بنابر احتياط واجب زايد بر مؤونه خمس دارد.

ج. مقدارى که براى اداى بدهى در حساب بوده، مربوط به طلب‌کار بوده و چک هم که در دست طلب‌کار است مربوط به قبل از سال خمسى است و خمس ندارد.