ج. اگر باطل‌کنندهاى روزه به جا نياورده و يا با جنابت وارد صبح نشده باشد، مى‌تواند تا قبل از ظهر نيّت روزه استيجارى نمايد.

ج. مثل ترشّحات بينى است که اگر به فضاى دهن نرسد و داخل حلق شود و در حال غير روزه هم اين کار معمول باشد، قطع نظر از عناوين ديگر مبطل روزه نيست.

ج. در وقت مغرب شرعى که بنابر اظهر همان استتار (پنهان شدن) قرص خورشيد در افق مستوى (زمين مسطح) است.

ج. جايز نيست مفطرى را انجام دهد و اگر اطمينان به جنابت داشته با علم به مسأله، به طورى که نيّت از او متمشّى نشده، فقط قضا دارد.

ج. هر وقتى که روزه مى‌گرفته، براى سال قبل که قضا شده حساب مى‌شود و فقط روزه‌ى سال آخر بر ذمّه‌اش است.

ج. اگر روزه‌ى واجب معين ـ مثل روزه‌ى ماه مبارک ـ است به قصد وظيفه امساک کند (چيزى نخورد) و قضاى آن را هم بگيرد، به خصوص اگر در اصل تناول سهو نبوده؛ بلکه در قصدش سهو بوده، ولى با تعمد خورده است.

ج. باطل‌کننده است.

ج. خير، همان تمام شدن ٩ سال قمرى ملاک است. اما در خصوص دخترانى که تازه بالغ شده‌اند و قدرت بر روزه گرفتن ندارند، روزه واجب نيست و کفاره هم ندارد، ولى بعدا بايد قضاى آن روزه‌ها را به جا آورند.

ج. استيجار جايز است، ولى تبرّع در حکم روزه‌ى مستحبّى است، پس نمى‌تواند تبرّعا روزه را به جا آورد.

ج. قضا و کفاره‌ى عمدى دارد.