ج. اگر قبل از فجر محتلم شده است، نمى‌تواند و اگر بعد از فجر محتلم شده است، مى‌تواند.

ج. اگر چيزى به حلق نرسد، اشکال ندارد.

ج. خلاف احتياط است.

ج. اگر منى انزال نشده و قصد انزال هم نداشته، اشکال ندارد.

ج. روزه‌اش باطل است؛ ولى کفاره ندارد.

ج. اشکال ندارد و پى در پى بودن روزه‌ها به هم نخورده است.

ج. روزه‌اش صحيح است، گرچه اگر ضرر مرض‌آور داشته است، تکليفا مصرف آن جايز نبوده است.

 ج. بايد صبر کند تا قدرت بر آن پيدا کند و اگر اصلاً قدرت حاصل نشد، بايد وصيّت کند که بعد از موتش به جا آورند.

ج. اگر مميّز است و به نحو صحيح مى‌گيرد، روزه او برى کننده ذمّه‌ى پدر است، ولى به منزله‌ى تبرّع است.

ج. بر خود زن واجب است که در وقت تمکن و قدرت بايد بپردازد.