ج. قضاى روزه بر او واجب است و کفّاره‌ى تأخير هم دارد.

ج. اگر خلاف واقع بوده است، حکم افطار عمدى را دارد.

ج. اگر آن را از دهان بيرون آورد و باز داخل کند، نبايد آب آن را فرو ببرد.

ج. اگر با حال مرض روزه هم بگيريد باطل است فعلاً روزه نگيريد و پس از سالم شدن بايد قضا کنيد و مقصود اصلى بندگى است که در اين جهت بايد معرفت تحصيل کرد و کفاره آن روزه‌ها هم، در صورت عدم قضا تا ماه رمضان آينده، يک مدّ طعام براى هر روز است.

ج. بايد خون را فرو نبرد و کشيدن دندان يا جراحى لثه که موجب خونريزى شود، در حال روزه مکروه است.

ج. احتياط واجب در قضا است.

ج. تا وقتى که فقط گاز است، روزه را باطل نمى‌کند، از جهت گاز وارد حلق شده، امّا اگر در حال بى‌هوشى به سر مى‌برد، در صورتى که تمام وقت روزه را فرا گرفته باشد، روزه و قضاى آن واجب نيست و اگر قبل از زوال و قبل از تناول مفطر به هوش آيد، احوط جمع بين اتمام و قضا است.

ج. بر پسر يا دخترى که تازه بالغ شده‌اند و قدرت بر روزه گرفتن ندارند، روزه واجب نيست و کفاره هم ندارد؛ ولى قضا دارد.

ج. باطل‌کننده است.

ج. خير، همان تمام شدن ٩ سال قمرى ملاک است. اما در خصوص دخترانى که تازه بالغ شده‌اند و قدرت بر روزه گرفتن ندارند، روزه واجب نيست و کفاره هم ندارد، ولى بعدا بايد قضاى آن روزه‌ها را به جا آورند.