ج. مثل سيگار کشيدن است که اگر ترک آن عسر دارد، مثل فردى است که ترک خوردن براى او مشقّت دارد و نمى‌تواند روزه بگيرد. ولى اگر قبل از ماه رمضان مى‌تواند اعتيادش را ترک کند يا عادتش را به شب تغيير دهد، احتياطا بايد اين کار را انجام دهد.

ج. اگر مميّز است و با اذن ولىّ او باشد و به اين که روزه‌ى صحيح مى‌گيرد اطمينان باشد، اشکال ندارد.

ج. به مقدار يقينى بايد انجام دهيد.

ج. اگر قبل از فجر محتلم شده است، نمى‌تواند و اگر بعد از فجر محتلم شده است، مى‌تواند.

ج. اگر چيزى به حلق نرسد، اشکال ندارد.

ج. خلاف احتياط است.

ج. اگر منى انزال نشده و قصد انزال هم نداشته، اشکال ندارد.

ج. روزه‌اش باطل است؛ ولى کفاره ندارد.

ج. اشکال ندارد و پى در پى بودن روزه‌ها به هم نخورده است.

ج. روزه‌اش صحيح است، گرچه اگر ضرر مرض‌آور داشته است، تکليفا مصرف آن جايز نبوده است.