٢٨۵٧. شخصى که مى‌داند قرآن را غلط مى‌خواند، آيا جايز است در حال روزه قرآن بخواند؟ اگر بخواند موجب بطلان روزه مى‌شود؟  

٢٨۴٩. اگر کسى سخن دروغى را عمدا از معصوم ـ عليه‌السّلام ـ نقل کرد؛ ولى بعدا معلوم شد که سخنش راست بوده، آيا روزه‌اش باطل است.

٢٨۵٠. آيا دروغ گفتن عمدى در مورد اولياءاللّه‌ و علما روزه راباطل مى‌کند؟  

٢٨۵١. شخصى سخنانى را در مورد معصومين ـ عليهم‌السّلام ـ از کتابى که مى‌داند بعضى از مطالب آن غلط و دروغ است نقل مى‌کند؛ ولى نمى‌داند کدام يک از مطالب اين کتاب دروغ است، آيا روزه‌اش باطل است؟  

٢٨۵٢. اگر شخصى مطلبى را به نقل از کتاب يا شخصى در حال روزه بيان کند و بعدا معلوم شود که اين مطلب دروغ بوده، روزه‌اش باطل است؟  

٢٨۵٣. آيا روزه‌دار مى‌تواند عمدا يا سهوا روايتى را که منسوب به يکى از اهل‌بيت است از قول امام ديگر يا از قول پيامبر گرامى اسلام ـ صلّى‌اللّه‌عليه‌وآله‌وسلّم ـ نقل کند؟  

٢٨۵۴. خواندن روضه از منابع غير معتبر و يا بر اساس آن‌چه نزد عموم مشهور است، موجب بطلان روزه مى‌شود؟ در صورت کشف خلاف چه طور؟  

٢٨۵۵. اگر روزه‌دار سخنى را که عقيده به صحّت آن دارد، بيان کند و بعد بفهمد که کذب بوده، حکم آن چيست؟  

٢٨۵۶. اگر روزه‌دار سخنى را که اطمينان قاطع به صحّت آن ندارد و به هر حال احتمال دارد کذب باشد بيان کند، حکم آن چيست؟