ج. روزه‌اش باطل است، ولى کفّاره ندارد.

ج. اگر واقعا خواب برود، کم بودن زمان دخالتى ندارد.

ج. روزه باطل است و بنابر احتياط واجب، کفّاره جمع دارد؛ مگر در صورتى که جاهل قاصر و غير ملتفت به سؤال باشد که خصوص قضاى بعد از رفع قصور واجب است.

ج. روزه‌ى آن روز باطل است.

ج. خير، باطل نمى‌کند.

ج. اگر هنوز يقين به طلوع فجر ندارد، سريعا غسل را تمام کند و صحيح است.

ج. با قصد انزال، روزه‌اش باطل است.

ج. اگر سحرى نخوردن، سبب ضعف و مشقّت غير قابل تحمّل عادةً مى‌شود، زود سحرى بخورد و به جاى غسل، تيمّم نمايد.

ج. اگر قصد انزال داشته يا عادت او در اين کار اين بوده که به انزال منجر مى‌شده، روزه وى باطل است.

ج. وجوب آن مبنى بر احتياط است.