ج. بايد صبر کند تا قدرت بر آن پيدا کند و اگر اصلاً قدرت حاصل نشد، بايد وصيّت کند که بعد از موتش به جا آورند.

ج. اگر مميّز است و به نحو صحيح مى‌گيرد، روزه او برى کننده ذمّه‌ى پدر است، ولى به منزله‌ى تبرّع است.

ج. بر خود زن واجب است که در وقت تمکن و قدرت بايد بپردازد.

ج. اگر وقت يکى تنگ است، اوّل آن را به جا آورد و اگر وقت هر دو وسيع است، مخيّر است که هر يک را خواست انجام دهد.

ج. اگر مشکوک است که به حدّ غبار غليظ مبطل رسيده است يا نه، اشکال ندارد.

ج. روزه‌اش باطل است، ولى کفّاره ندارد.

ج. اگر واقعا خواب برود، کم بودن زمان دخالتى ندارد.

ج. خير.

ج. بله، مى‌شود.

ج. اندوسکوپى روزه را باطل مى‌کند، مانند فرو دادن شن و سنگ که باطل کننده است، هر چند جنبه‌ى غذا بودن را هم ندارد.