ج. اشکال دارد.

ج. نمازهاى جهريه را بايد بلند بخواند (به مسأله‌ى ١٢۵۶ رساله رجوع شود.)

ج. بله، قضاى آن نمازها بر پسر بزرگ واجب است. حتّى آن نمازهايى را که در اين مدّت خوانده، ولى بر طبق وظيفه‌اش در آن حال رفتار نکرده است نيز بايد قضا نمايد.

ج. ١ و ٢) گرفتن خورشيد و ماه، اگرچه مقدار کمى از آن‌ها گرفته شود و کسى هم از آن نترسد؛ ٣) زلزله، اگرچه کسى هم نترسد؛ ۴) رعد و برق، بادهاى سياه و سرخ و صيحه‌ى ترسناک و مانند اين‌ها که از آيات آسمانى و زمينى بوده و موجب ترس بيشتر مردم مى‌شود، بنابر اظهر.

ج. اگر به سبب گذاشتن موادّ منفجره باشد، نماز آيات واجب نمى‌شود.

ج. ظاهرا مى‌تواند.

ج. واجب است خطيب در حال خواندن خطبه ايستاده باشد.

ج. اگر پس از رسيدن به حدّ رکوع يادش بيايد، بايد به سجده رود و نيز اگر در حال رسيدن به حدّ رکوع ملتفت شود و در آن حال هيچ مکث رکوعى نکند، به سجده مى‌رود و نمازش صحيح است؛ اما اگر شک کرد، نمازش باطل است.

ج. بله، با نذر واجب مى‌شود.

ج. بله، مى‌تواند؛ بلکه کافى است؛ داعى او براى نماز مغرب، و اشتباه در اخطار و تلفّظ مانعى ندارد؛ به خلاف آن که نماز ظهر قضا داشته و آن را در وقت نماز مغرب ـ که عدول صحيح نيست ـ نيّت کرده.