ج. ترک آن اگر از روى فراموشى باشد، نمازش صحيح است.

ج. اگر موجب محو شدن صورت نماز نشود، نمازش صحيح است و اگر در آن حالت ذکر گفته، بايد ذکر را اعاده کند.

ج. يعنى به قصد ورود در آن محل معيّن نباشد.

ج. فقط نمازهاى صبح و نماز مغرب و عشا را در صورتى که نامحرم صداى او را نمى‌شنود ـ با تفصيلى که در مسأله قبل ذکر گرديد ـ ، مى‌تواند بلند بخواند.

ج. اگر به حدّ وسوسه نرسد، جايز است.

ج. بايد قصد سوره‌ى خاصّ کند يا قصد کند که بعد از «بسم اللّه‌»، هر سوره‌اى را که مى‌خواند، اين «بسم اللّه‌» او باشد که قصد اجمالى است و هم چنين عزم مستقر بر جريان طبق عادت مستقره به منزله‌ى قصد خاص است.

ج. ورود آن مربوط به کسى است که سوره‌ى توحيد را در نماز مى‌خواند.

ج. على الاحوط در حال عمد مبطل است.

ج. در «يرملون» ادغام واجب نيست، پس قضا و اعاده لزوم ندارد، اگرچه احتياط خوب است.

ج. اشکال ندارد.