ج. اگر قرضى دارد که براى اداى آن بايد تدريجا تا چند سال جمع کند، جزو مؤونه حساب مى‌شود و اگر در آخر سال مقدار جمع شده را نزد حاکم شرع يا شخص ديگرى براى اداى دين امانت بگذارد، موافق احتياط است.

ج. اگر مورد نياز سکونت او نبوده، بايد خمس زيادتى آن را بپردازد، مگر اين که از اوّل آن را به اين نيّت پس انداز کرده باشد که مانند نگهدارى جهيزيّه دختر مى‌شود.

ج. مى‌توانيد مقدارى را که از سرمايه برداشته‌ايد، از منافع کسر کنيد و سال آينده  هر چند از باب جبران نباشد، ممکن است به عنوان تکميل سرمايه مورد نياز باشد. (به مسأله‌ى ١۴٠١ مراجعه شود.)

ج. خير، نمى‌توانند.

ج. ظاهرا براى تأمين مخارج تحصيل با رعايت شرايط ديگر آن مى‌شود.

ج. احتياطا در سهم سادات، اجازه لازم است.

ج. بله، اصل وجوب خمس از ضروريات است.

ج. به هر کسى که مى‌دهيد، از او قبض مرجع خود را طلب کنيد.

ج. خير، خمس ندارد.

ج. خمس ندارد.