ج. بنابراين که مدّعى دوام را مدّعى بقاى بعد از اجل بدانيم، قول مدّعى انقطاع، مقدم است.

ج. عدالت واجبه، همان عمل به حقّ قِسْم است.

ج. اگر هنگام عقد ـ يعنى سنّ هفت سالگى ـ مفسده بوده، عقد صحيح نيست و اگر اکنون مفسده است نه هنگام عقد، تأثيرى ندارد.

ج. علاوه بر نهى‌ازمنکر اگر عين حرام است، حق استفاده از آن غذا را ندارد، به خلاف اين که به نحو متعارف به ذمه خريده باشد.

ج. اجازه‌ى شوهر کافى است.

ج. مانعى ندارد.

ج. مثل جواب سؤال قبلى است.

ج. بله محرم است، اگر با اذن ولىّ شرعى او بوده است و احوط اين است که مدّتى پس از بلوغ را هم جزو زمان عقد قرار دهند هر چند بعدا زوج ابرا کند و آن زمان را ببخشد.

ج. قبل از پايان مدت يا بخشيدن بقيه مدت، عقد دايم يا موقت باطل است. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ١٩٠۴ رساله رجوع شود.)

ج. محلّ تأمّل است. پس بايد احتياطا ترک شود.